رآکتورها می توانند رآکتورهای آب تحت فشار (PWR) باشند و یا رآکتورهای آب در حال جوش (BWR).

در رآکتور آب جوش، آب به جوش می آید و بخار می شود و سپس از میان یک توربین فرستاده می شود تا برای تولید برق مورد استفاده قرار گیرد.

در رآکتورهای آب تحت فشار، آب قلب رآکتور تحت فشار نگه داشته می شود و اجازه داده نمی شود که بجوشد. گرما با یک مبدل حرارتی (مولد بخار نیز نامیده می شود) به آب خارج قلب منتقل می شود، آب را می جوشاند، تولید بخار می کند و انرژی یک توربین را تأمین می کند. در رآکتورهای آب تحت فشار، آبی که جوشانده می شود از فرایند شکافت جدا می شود، و بنابراین رادیواکتیو نمی شود.