دن بیشتر جانوران پوشیده از مو است و انسان در مقایسه با آنها جزو کم موترین موجودات محسوب می شود. در انسان موها در نقاط مختلف بدن رشد کرده اند که براساس وظیفه ای که به عهده دارند، از ویژگی های خاصی برخوردارند. به عنوان مثال ابروها و مژه ها از ریزش عرق پیشانی به داخل چشم ها جلوگیری می کنند و از تأثیر اشعه سوء آفتاب می کاهند. موهای داخل حفره های بینی و گوش از نفوذ گرد و غبار به داخل آنها ممانعت می کنند.

اگر از هر مو مقطعی عرضی تهیه کنیم، در آن سه قسمت متمایز تشخیص داده می شود. خارجی ترین لایه از یک ردیف سلول فلس مانند به نام کوتیکول تشکیل شده که میزان پیگمان آن اندک است. دومین لایه که بیشترین قسمت مو را تشکیل می دهد، کورتکس نام دارد که پر از دانه های ملانین است. در وسط مو آخرین قسمت مو که مغز مو نامیده می شود قرار دارد.

ادامه‌ی خواندن→

در ساختمان قفسه سینه ۱۲ جفت دنده وجود دارد که بیشتر آنها از طریق غضروف مربوط به خود به استخوان جناغ متصل می شوند. در ساختمان قفسه سینه ۱۲ جفت دنده وجود دارد که بیشتر آنها از طریق غضروف مربوط به خود به استخوان جناغ متصل می شوند.

دنده ها به دو دسته حقیقی و کاذب تقسیم می شوند.

⇐ دنده های حقیقی (True Ribs): دنده هایی هستند که هر یک از طریق غضروف مربوط به خود به استخوان جناغ متصل می شوند و شامل هفت جفت دنده اول می شوند.

⇐ دنده های کاذب (False Ribs): تعدادی از این دنده ها مستقیماً به جناغ اتصال ندارند (جفت دنده های هشت، نه و ده)، تعدادی از آنها اصلاً به استخوان جناغ متصل نمی شوند و به نام دنده های مواج نیز شناخته می شوند (جفت دنده های ۱۱ و ۱۲). غضروف های جفت دنده های هشت و نه و ده با هم یکی شده و سپس به غضروف دنده هفتم متصل شده اند و در هر طرف لبه غضروفی به نام «کنار دنده ای» ایجاد کرده اند.

لکوسیت ها یا سلول های سفید خون بر اساس نوع گرانول (دانه) های موجود در سیتوپلاسم و شکل هسته به دو گروه تقسیم می شوند.

این دو گروه عبارتند از:

۱) گرانولوسیت ها یا چند هسته ای ها
۲) آگرانولوسیت ها یا تک هسته ای ها

هم گرانولوسیت ها و هم آگرانولوسیت ها هنگامی که در پلاسمای خون معلق اند کروی شکل اند. اما بعضی از آنها پس از ترک رگ های خونی و تهاجم به بافت ها آمیبی شکل می شوند.

ادامه‌ی خواندن→

پلی ساکارید ها (چند قندی ها) نوعی از کربوهیدرات ها هستند. پلی ساکاریدها شامل نشاسته، گلیکوژن (نشاسته حیوانی) و فیبرهای غذایی هستند.

⇐ نشاسته: فراوان ترین و ارزان ترین منبع انرژی برای انسان است. چون در هر کشوری یک ماده غذایی از نشاسته غذای اصلی مردم است. مانند برنج، گندم، ‌جو، ذرت و سیب زمینی. نشاسته در آب سرد نامحلول است اما در آب داغ محلول است. به عبارت دیگر حرارت پخت غذا موجب حلالیت نشاسته و آمادگی برای هضم غذا می شود.

⇐ گلیکوژن: پلی ساکارید حیوانی یا انسانی است. گلیکوژن تنها شکل ذخیره انرژی به صورت قند در بدن انسان است. مقدار ذخیره گلیکوژن نیاز به انرژی نصف روز یک انسان را تأمین می کند. گلیکوژن محلول در آب است. در ورزشکاران ذخیره کافی گلیکوژن در ورزش های استقامتی اهمیت زیادی دارد.

⇐ سلولز: یکی از فیبرهای غیرمحلول است. سلولز غیر قابل هضم است و همراه با سایر فیبرها در فیزیولوژی دفع دستگاه گوارش با جلوگیری از ابتلای به یبوست نقش مؤثری دارد. امروزه ثابت شده است که دریافت فیبرهای غذایی موجب پیشگیری از ابتلای به سرطان روده بزرگ می شود.

چربی ها منابع فشرده انرژی در رژیم غذایی هستند. بیوشیمیست ها برای دقت بیشتر از اصطلاح دیگری به نام «لیپید» استفاده می کنند. لیپید شامل چربی، روغن و ترکیبات زیاد دیگری است.

ادامه‌ی خواندن→

سیاهرگ یا ورید یک رگ خونی قابل ارتجاع است که خون را از مناطق مختلف بدن به قلب منتقل می کند. رگ ها جزء دستگاه گردش خون هستند. دستگاه گردش خون، خون را برای تأمین مواد مغذی سلول های بدن به آنها هدایت می کند.

برخلاف سیستم شریانی (سرخرگی) که یک سیستم با فشار بالا است، سیستم وریدی (سیاهرگی) یک سیستم فشار پایین است که برای این که خون را به قلب بازگرداند به انقباض عضلانی متکی است. گاهی اوقات و بیشتر به دلیل لخته شدن خون یا نقص وریدی ممکن است مشکلات وریدی رخ دهد.

ادامه‌ی خواندن→

استفن هاوکینگ، فیزیکدان و کیهان‌شناس برجسته بریتانیایی، از سال ۱۹۶۳، یعنی از ۲۱ سالگی که نخستین علائم بیماری‌اش بروز کرده تا الان (چیزی حدود ۵۱ سال) با این بیماری زندگی کرد و هر چند تقریبا به ‌لحاظ جسمانی کاملا ناتوان بود،‌ قوای ذهنی‌اش همچنان نبوغ‌آمیز به فعالیت ادامه می‌داد. ادامه‌ی خواندن→