زندگی یک ستاره از تولد تا مرگ

ستارگان مثل آدم ها چرخه زندگي دارند. آنها متولد مي شوند، از چند مرحله زندگي عبور مي كنند و سرانجام مي ميرند.

ستاره ابتدا از ابر بسیار عظیمی كه آهسته مي چرخد تشكيل مي شود. اين ابر تقريباً به طور كامل از عناصر هيدروژن و هليوم تشكيل شده. این ابر همچنين اتم هاي عناصر ديگر و ذرات ميكروسكوپي گرد و غبار را هم در خود دارد.
ابری که ستاره از آن تشکیل می شود، نيروي جاذبه اي دارد که باعث می شود در درون خودش واژگون شود. به این ترتیب كوچك تر مي شود. هنگامي كه ابر جمع مي شود، سريع تر و سريع تر مي چرخد. بعد بخش هاي بيروني تر ابر شكل يك ديسك چرخان پيدا مي كند. بخش هاي داخلي تر هم فشرده تر مي شود و به واژگوني در خود ادامه مي دهد.

با ادامه واژگوني، مواد گرم تر مي شوند و فشارشان افزايش مي يابد. بخش هاي داخلي توده در حال فشار، شكل يك پروتوستار را پيدا مي كند، اما هنوز يك ستاره نيست. (پروتوستار انقباض جرم گاز است که اولین مرحله در تشکیل ستاره است). ستاره جوان بيشتر در خود واژگون مي شود تا سرانجام ستاره اصلي را تشكيل مي دهد.
ستارگان همين طور كه سنشان بالا مي رود، گسترش پيدا مي كنند. هنگامي كه هسته از هيدروژن و هليوم تهي مي شود يا به عبارتي سوخت هسته تمام مي شود، لايه هاي خارجي تر گسترش پيدا مي كنند، خنك مي شوند و روشنايي شان كمتر مي شود و ستاره به يك غول سرخ يا يك غول بسيار بزرگ قرمز تبديل مي شود (بستگي به جرم ستاره دارد). ستاره درنهايت منفجر مي شود. سرنوشت ستاره بر اساس جرم اوليه اش تعيين مي شود. بر همين مبنا يا تبديل به يك كوتوله سياه مي شود، يا ستاره نوتروني و يا سياهچاله.

مثلاً خورشيد 4.6 ميليارد سال پيش متولد شد و تا پنج ميليارد سال ديگر نيز باقي مي ماند. سپس وقتي سوخت هسته اش تمام شد، گسترش پیدا مي كند تا به يك غول قرمز تبديل می شود. در آخر زندگي، لايه هاي خارجي ترش به بيرون پرتاب مي شوند. هسته باقي مانده كه كوتوله سفيد ناميده مي شود به آهستگي ناپدید مي شود تا به كوتوله سياه تبديل شود.
ستارگان ديگر زندگي شان به شيوه هاي مختلف خاتمه پيدا مي كند. بعضي به غول هاي قرمز تبديل نمي شوند. به جايش سرد مي شوند تا به كوتوله هاي سفيد و بعد كوتوله هاي سياه تبديل شوند. درصد كوچكي از ستارگان با انفجارهايي شكوهمند به نام ابرنواختر مي ميرند.
ستارگان خورشيد مانند: تا 1.5 برابر جرم خورشید را دارند.
ستارگان بسيار بزرگ: از 1.5 تا سه برابر خورشيد جرم دارند.
ستارگان غول آسا: بيش از سه برابر خورشيد جرم دارند.

ستاره ابتدا از ابر بسیار عظیمی كه آهسته مي چرخد تشكيل مي شود. اين ابر تقريباً به طور كامل از عناصر هيدروژن و هليوم تشكيل شده. این ابر همچنين اتم هاي عناصر ديگر و ذرات ميكروسكوپي گرد و غبار را هم در خود دارد.
ابری که ستاره از آن تشکیل می شود، نيروي جاذبه اي دارد که باعث می شود در درون خودش واژگون شود. به این ترتیب كوچك تر مي شود. هنگامي كه ابر جمع مي شود، سريع تر و سريع تر مي چرخد. بعد بخش هاي بيروني تر ابر شكل يك ديسك چرخان پيدا مي كند. بخش هاي داخلي تر هم فشرده تر مي شود و به واژگوني در خود ادامه مي دهد.

درباره این مطلب نظر دهید !